Uspon na Vučjak

Planinastvo

Šabački planinari, članovi PSD „Cer“  odazvali su se na poziv svojih prijatelja planinara, članovi planinarskog društva „Vučjak“ iz Srpskog broda nekadašnjeg  Boisanskog broda da uzmu učešća na njihovoj tradicionalnoj  manifestaciji Sabor planinara na Vučjaku, koja se organizuje u dane 8. i 9. oktobra 2022. godine u povod 7. oktobra, Dana oslobođenja grada u odbrambeno-oslobodilačkom ratu 1992-1995. godine.

Područje planine Vučjak proteže se severno od Doboja tokom reke Bosne, uzvodno do njenog ušća u reku Savu, gde mu je severna granica reke Save od ušća reke Bosne do Srpskog broda čiji vrhovi i ne prelaze visinu veću od 368mnv kako reče naš domaćin Branko Višekruna koji je u predvečernjim satima sačekao šabačke planinare, sa dobrodošlicom a po tom sa istima je prošetao kroz grad kako bi predočio deo znamenitosti S. Broda kao što je šetalište, desnom obalom reke Bosne koje nosi ime  književnika i pesnika Duška Trifunovića. U gradu je monumentalni spomenik podignut u slavu poginula 142 borca. Tom prilikom Šapčani su imali priliku da vide pravoslavnu crkvu koja je sagrađena 1894. i katoličku crkvu 1860. kao i džamiju 1909, a potom i železničku stanicu 1896, gde je nekada bio glavni železnički čvor za BiH.

Svaka napisana reč za ovo gostoprimstvo i divne ljude ne može da opiše naše utiske koje smo poneli sa ove akcije.

Mislimo da je dovoljno da citiramo reči Meše Selimović kojim su opisani ljudi i mesta koji tamo i dalje održavaju taj prepoznatljiv bosanski duh.

MEŠA SELIMOVIĆ:

“Bosna je moja velika ljubav i moja povremena bolna mržnja. Bezbroj puta sam pokušavao da pobjegnem od nje i uvijek ostajao, iako nije važno gdje čovjek fizički živi. Bosna je u meni kao krvotok. Nije to samo neobjašnjiva veza između nas i zavičaja, već i koloplet naslijeđa, istorije, cjelokupnog životnog iskustva mog i tuđeg, dalekog, koje je postalo moje. Viđena izvana i bez ljubavi, Bosna je gruba i teška, viđena iznutra i sa ljubavlju, koju zaslužuje, ona je ljudski bogata iako i u sebi nesaznana potpuno. Rijetko je ko bolnije i dramatičnije određen istorijom kao Bosanac. Šta se sve kroz vijekove nakupilo u tim ljudima! Osjećanje vlastite neodređenosti, tuđe krivice, teške istorije, neizvjesne budućnosti, straha od promjene, želje za dobrotom i humanošću koja bi se odnosila na sve ljude bez ikakvih ograničenja i čestih razočarenja koja su rađala mržnju. To su veoma složeni i zamršeni ljudi i teško ih je razrješavati po prvom viđenju i po spoljašnjim utiscima.“

PSD Cer

Od našeg vodiča, Gorana Plavšića koji nas je upoznao sa istorijatom rafinerije nafte u kojoj je nekada bilo zaposleno preko 3.000 radnika… Iste večeri 8. oktobra u prostorijama gradske hale za prispele planinare priređeno je drugarsko veče… Narednog dana planinari su se uputili u selo Donji Klakar odakle je predviđena maršuta koja vodi preko planinarskih visova Vučjaka ka vidikovcu  u selu Gornja vrela gde je rafinerija nafte.

Posle nešto duže pauze radi razgledanja i slikanja na platformi na kojoj se zaviorila i šabačka planinarska zastava, u rukama planinarke Irene Mitrašinović i Tatjane  Stolić, krenuli smo na cilju koji se nalazi u mestu starta za akciju – D. Klakar kod novopodignute crkve, posvećena Sv. Petki.

Dolaskom planinara na mesto Donji Klakar po završetku akcije, nakon petosatne šetnje planinom Vučjak, pripremljen je zajednički ručak i zabava uz živu muziku a potom dodela priznanja i zahvalnica. Branku Višekruni, Goranu Plavšiću i Radomiru Rađenu, predsedniku društva kao domaćinima dugujemo zahvalnost na izuzetnoj organizaciji uz pozdrav da se iduće godine vidimo na Ceru a potom opet na Vučjaku.

M.Botić