Među prvim šabačkim sudijama bio je Branislav Sinđelić – Mikica koji je rođen u Šapcu 1912. godine, pred početak Prvog svetskog rata kada je mnogo šabačkih porodica, 1914. godine, potražilo spas u bežaniji, bežeći od zlodela koja su činili Austro-Ugarski vojnici u Srbiji, pa i u Šapcu. Mnoge šabačke porodice bežale su peške od Šapca do južnih gradova Srbije, neke sa velikim brojem maloletne dece. Mnoge porodice Šapčana našli su utočište u Leskovcu. U vreme Prvog rata bila je epidemija, zarazne bolesti pegavog tifusa, pa su od tifusa, u bežaniji, u Leskovcu, mnogi Šapčani preminuli i upokojeni su na srpskom groblju u Leskovcu. Posle završetka Prvog svetskog rata potomci upokojenih, svojim pretcima na humkama, podigli su spomenike da se ne zaborave.
Mikica Sinđelić osnovnu školu završio je u Šapcu a gimnaziju u vojvođanskom Vrbasu. Zajedno sa Šapčaninom Vojom Nikolićem Pupavcem. Iz kojih razloga i zbog čega ne znam i nije mi poznato. Mikica, markantan, lep čovek, još od mladosti voleo je fudbal i kada je FK „Mačva“ osnovana (1919) imao je sedam godina. U starijim godinama kada je imao 17-est godina, 1929. godine, postao je igrač FK „Mačve“ a 1930. godine postao je standardni prvotimac, kada je FK „Mačva“ dobila naziv „Provincijski Urugvaj“. U timu FK „Mačve“, Mikica i Moma Jovanović Burac bili su najmlađi prvotimci FK „Mačva“. Mikica je sa 23 godine, od 1935. godine, kao jedan od najnoljih igrača, imenovan za kapitena FK „Mačva“ i tu funkciju kapitena tima obavljao je jednu deceniju vrlo uspešno i sa puno autoriteta. Mikica pri kraju 30-tih godina, 20-tog veka, odlazi u beogradski fudbalski klub „BSK“. Nostalgija za Šapcem, rodnim gradom, voljenim klubom FK „Mačvom“, posle godinu provedenu u FK „BSK“-u vraća se u FK „Mačvu“ i igra do 1944. godine. Kao igrač u timu je igrao na više mesta, ali najviše mu je odgovaralo mesto levog beka. Po završetku fudbalske igračke karijere, polagao je za fudbalskog sudiju i sudio je fudbalske utakmice do 1957. godine. U suđenju pokazao je poštenje, realnost, kao što je bio i u privatnom životu. Mikica Sinđelić bio je zaposlen kao službenik u nekoliko šabačkih preduzeća. Kao službenik najviše vremena proveo je u šabačkoj Narodnoj banci, kao bankarski službenik, a u penziju otišao je iz šabačke Narodne banke. Mikica sa porodicom, suprugom Mirjanom, sa sinom Slavkom i kćerkom Ljiljanom, stanovao je u svojoj kući koja se nalazila u jednom delu Jovana Cvijića ulice – Grmićska ulica bila je trasirana od Masarikove ulice, sada broja 55, pa sada, do kraja ulice Vlade Jovanovića, gde je tada bio kraj tada urbanog Šapca, a Jovana Cvijića ulica bila je nastavljena od kraja Grmićske i od desne strane ulice Vlade Jovanovića, sada do kraja ulice Đukanovićev sokak gde se nalazila kuća Šapčanina Luke Kosovca. Sada, taj deo ulice nosi naziv Jovana Cvijića, preko put Robne kuće „Roda“ i „Zavoda za javno zdravlje“. Njegov sin Slavko je osnovno i srednje obrazovanje, šabačku gimnaziju (završio u rodnom gradu) Šapcu a Pravni fakultet u Beogradu. Posle završenog fakulteta, vraća se u Šabac i kao pravnik zasniva radni odnos kao sudija u Okružnom sudu u Šapcu i ostaje u radnom odnosu sve do odlaska u penziju (Slavko je još od rane mladosti, od svih sportova najviše voleo boks, da gleda i da prati rezultate šabačkih boksera koji su u to vreme postizali, u celovitoj Jugoslaviji, i na evropskim takmičenjima. vrhunske rezultate, a neki od njih su bili prvaci države i boksovali za reprezentaciju Jugoslavije. Da se šabački bokserski klub ne zaboravi i svi šabački bokseri, koji su boksovali, Slavko Sinđelić je autor knjige o šabačkom boksu, koju je znalački uredio i opremio. Krajem 20-tog veka, šabački boks je pao na niske grane. U odnosu na loznički bokserski klub. Slavko je u braku sa suprugom, pravnicom Majom (devojačko Šušnjević) poznatog šabačkog trgovca Ilije Šušnjevića iz Pop Lukine ulice.U braku Slavko i Maja imaju kćerku koja je završila filološki fakultet – kineski jezik. Slavkova i Majina kćerka sa suprugom profesorom fizičkog vaspitanja živi u Šapcu. Kćerka je zasnovala radni odnos u Valjevu, u kineskoj fabrici rashladnih uređaja „Gorenje“. Kćerka svaki dan putuje na posao za Valjevo i po obavljenom poslu, istog dana, vraća se kući.
Mikicina i Marijina kćerka Ljiljana Sinđelić, medicinska sestra udala se za Mišu Vukovića građevinskog inženjera. Ljiljana u braku sa Mišom ima dvoje uspešne dece, sina Vladu profesora engleskog jezika, zaposlenog u OŠ „Nikolaj Velimirović“ (Mileva Kosovac) i kćerku Anu koja je bila vrlo talentovana za košarku i aktivno je i uspešno igrala.
Jedan od prvih šabačkih sudija, u šabačkoj sudijskoj organizaciji bio je Šapčanin sa Baira Dušan Vasiljević Detektiv ugostiteljski radnik, koga sam lično poznavao, međutim Dušanova suđenja fudbalskih utakmica nikada nisam imao prilike da gledam. Od drugih šabačkih fudbalskih sudija slušao sam da je bio autoritativan a sve odluke koje je donosio, kada je sudio fudbalske utakmice, bile su pravovremene i uvek striktne po PFI pravilima fudbalske igre. Više puta sedeo sam u društvu sa sudujom Dušanom Vasiljevićem Detektivom i drugim šabačkim fudbalskim sudijama kojih više nema među nama. Te tadašnje šabačke fudbalske sudije, bez obzira na njihova zanimanja koja su obavljali, bili su kulturni, dovoljno obrazovani Šapčani, a takav je bio i Dušan Vasiljević Detektiv. Mnogi poznati i priznati Šapčani raznih profesija su već odavno zaboravljeni!?
Mlađe generacije koje dolaze i koje su došle ili dovedene sa strane u Šabac, na rukovodeća mesta u šabačka preduzeća i kulturne ustanove a nisu Šapčani dovedene su i pored fakultetski obrazovanog velikog broja mladih Šapčana. Pitam se po kom osnovu i klišeu!
Jedan od poznatih fudbalskih suduija i sportskih radnika u Šapcu, bio je Bane Vasilić koji je stanovao u Šapcu, Donjem šoru, ulica Miloša Pocerca, Šaninom šoru! Po završetku karijere fudbalskog sudijske i dalje ostaje u fudbalu. U fudbalskoj sudijskoj organizaciji obavljao je dužnost delegata. I tada fudbalskim sudijama, listama koje je vodio Opštinski fudbalski savez Šapca, Bane Vasilić u Šapcu bio je poznati i priznati poštovan savezni sudija i sve poslove koje je obavljao obavljao je krajnje savesno. Kao takav bio je delegat i na fudbalskim utakmicama koje su odlučivale o prvom mestu i o ispadanju fudbalske ekipe iz tog ranga takmičenja. Kada je FK „Mačva“ (Ša) 1952. godine ispala iz Prve savezne fudbalske lige Jugoslavije, ispala je u niži rang takmičenja, Beogradski fudbalski podsavez. U to vreme tih 50-tih godina 20-tog veka, posle Prve savezne lige, prvi niži rang takmičenja, bio je Beogradski fudbalski podsavez, u to vreme nije postojala fudbalska liga u Jugoslaviji, u Srbiji, u to vreme, nije bilo ni Srpske fudbalske liga Srbije. Šabački fudbačski klub FK „Trgovački“ plasirao se u Beogradski fudbalski podsavez, pa su FK „Mačva“ i FK „Trgovački“ igrali prvenstvene utakmice, u tom rangu takmičenja. Trener FK „Trgovačkog“ bio je nekadašnji igrač FK „Mačve“ (Ša) Milan Mića Antonić – Kljeza nastavnik fizičkog vaspitanja u šabačkoj gimnaziji. U ekipi FK „Trgovačkog“ uglavnom igrali su: studenti, nekadašnji igrači FK „Mačva“. Iz FK „Mačva“ prešli su iz raznoraznih razloga i benifita, koji su nama studentima odgovarali. Na listi sudija, glavnog suđenja, Beogradskog fzdbalskog podsaveza, pored ostalih sudija bio je Šapčanin Ivan Iva Antonić prosvetni radnik, stariji brat Milana Antonića Kljeze. Sve do 1961. godine Iva Antonić bio je direktor osnovne škole u Vladimirtdžima. Kada je 1961. godine počela sa radom OŠ „Nata Jeličić“ iz Vladimiraca, prešao je u OŠ „Nata Jeličić“, Ivan-Iva Antonić, na mesto pomoćnika zamenika direktora škole. Prvi direktor novootvorene škole „Nata Jeličić“ bila je g-đa Bojanić po političkoj liniji, jer je suprug Bojanićke, u to vreme bio generalni direktor kragujevačke fabrike automobila „Zastava“. G-đa Bojanić bila je kratko vreme direktor OŠ „Nata Jeličić“. Iz Šapca, odlazi u Beograd, ne znam po kom osnovu, na mesto direktora, i bio je direktor škole sve vreme sve do odlaska u penziju. Iva je sve vreme bio član Saveza fudbalskih sudija Šapca. Iva je 1952. bio određen da sudi utakmicu Beogradskog fudbalskog podsaveza FK „Mačva“ (ŠA) i FK „Trgovački“ (ŠA) koja se igrala u Šapcu na igralištu FK „Mačva“. Ekipa FK „Mačva“ igrala je u sastavu: Miroslav Milutinović Šonda, Svetozar Jurišić Baća, Dušan Stanković Penda, Mile Manojlović Lenji, Dimitrije Stefanović Diša, Stevan Vilotić Ćele, Bogdan Boba Kovačević, Stevan Sranić, Voja Rogić, Vaclav Lukić Fašika, Sava Stefanović. Ekipa FK ETrgovačkog“ igrala je u sastavu: Ljubomir Milošević Batko, Vujović, Pavlović, Mićić, Pavle Pavlović – Paja „Labud“, Despotović Mića, Aca Despotović, Vojkan Belogrlić, Siniša Trajčević. Pavle Trifunović, Nikolić, Pavlović Dušan Pidać, Mile Cvejić, Dušan Stanković Duja. Glavni sudija na toj utljakmici bio je Ivan Antonić. Trener FK „Trgovačkog“ bio je Milan Antonić Kljeza a FK „Mačva“ je bila favorit ovog susreta. Po svim osnovama, ali mi igrači „Trgovačkog“, mnogi od 1. do 90. minuta igre dali smo sve od sebe da ne izgubimo utakmicu od FK „Mačve“ velikim rezultatom. FK „Mačva“ prvi pogodak je postigla po oceni mnogih neregularno. Pogodak je postigao rukom Boba Kovačević, u jednoj gužvi u kaznenom prostoru FK „Trgovačkog“ a glavni sudija Iva Antonić nije video, igranje rukom igrača FK „Mačva“ i priznao je pogodak (gol) kao regularan. FK „Mačva“ je taj susret zasluženo dobila i pobedila . Trener „Trgovačkog“, Milan Antonić Kljeza, nije mogao da se pomiri sa neregularnim pogodkom kojeg je postigla FK „Mačva“. Tu odluku doneo je glavni sudija utakmice Iva Antonić rođeni brat Miće Antonića Kljeze, trenera FK „Trgovačkog“. Po završetku ovog susreta bilo je „teških reči“ upućenih sudiji Ivi Antoniću od strane brata Miće Antonića Kljeze trenera FK „Trgovačkog“. Ivo, nisam se nadao od tebe, itd, itd… Nije da se piše i iznosi, nema više među nama ni Ive ni Milana, braće Antonić, da se ne zaborave, neka počivaju u miru. Braća Antonići, Iva i Milan sa porodicama živeli su u Šapcu sve vreme. Iva je imao u bračnoj zajednici sina Žarka i kćerku, a Milan je imao samo sina Dragana „Rela“ koji su već u zrelim godinama, zaposleni sinovi oženjeni a Ivina kćerka udata. Svi troje sa porodicama žive u Šapcu.
-NASTAVIĆE SE-
Pavle Pavlović-Paja „Labud“
Sećanje na fudbalske sudije Šapca i suđenje utakmica III deo
