Iz plejade starijih, šabačkih sudija sećam se sudije Joje Radomirovića. Joja Radomirović, poznati šabački zanatlija po zanimanju šnajder-krojač, po završetku Drugog svetskog rata imao je krojačku radnju u Šapcu, u ulici Gospodar Jevremovoj preko puta hotel “Jugoslavija”, koje već decenijama nema. Mlađe generacije Šapca, kojih posle svojih predaka kojih, takođe, više nema, a žive u Šapcu, ne znaju gde je nekada bio hotel „Jugoslavija“ i gde se nalaze i drugi znameniti i značajni objekti a neki od njih su porušeni. Jednog dela starog Šapca više nema ni u samom centru grada, od hotela „Zelenog venca“, leva strana Karađorđeve ulice, sve do zgrade šabačkog opštinskog suda. U tom delu Šapca stanovali su, u svojim velelepnim kućama, poznati i znameniti Šapčani: Ilija Popović – Spirinovac, Cale Škulić, Laza Lazić, apotekar, koji je imao do ulice apoteku, profesor Kaja Savić, čuveni pekar Žunić, koji je imao pekaru po završetku Prvog svetskog rata, Ilija Druljin poznati šabački časovničar, i poznati šabački frizer, jedan od vernih navijača šabačke FK „Mačve“ Pavle Petrović Paće imali su radnje u tom delu Karađorđeve ulice, a stanovali su u svojim kućama. Ilija Druljin u ulici Vlade Jovanovića a Petrović Pavle Paće u Miloša Obilića ulici preko puta „Sokolskog doma“. U krojačku radnju fudbalskog sudije Joje Radomirovića pored fudbalskih sudija, svakodnevno su dolazili i drugi poznati šabački sportisti, bokseri: Mile Popović Rakin, Dušan Jančikić Jančika, Ilija Lukić Roki, jer su stanovali u blizini Jojine krojačke radnje. Ti navedeni ako su išli prema centru grada, morali su ići Gospodar Jevremovom ulicom i proći pored Jojine krojačke radnje. Majstor Joja uvek raspoložen, vrlo ljubazan, i gostoljubiv, svakog posetioca, bilo da je mušterija ili gost, svesrdno je dočekivao, svakome od posetilaca nudio je kafu, piće, sokove i aperitiv. Pored toga vodili su se razgovori o raznim događajima ako ih je bilo u gradu na: Bairu, Donjem Šoru, Prekom Šoru i na Kamičku. Pored toga bilo je i „lovačkih“ priča, zavisno ko su bili gosti u radnji, kod majstor Joje. Od šabačkih fudbalskih sudija u radnji kod majstor Joje, najčešći gost bio je šabački fudbalski sudija Kamičanin „Babo“ Ostoja Josipović Tropela. Pored fudbala i fudbalskog suđenja najčešća tema i debata razgovora, bile su cene i kvalitet proizvoda voća, povrća, kukuruza, pšenice. Zatim cene svih vrsta mesa, mesnih proizvoda, slanine i masti. Verovatno povod za to bila je Mačvanska pijaca, koja se nalazila u blizini krojačke radnje majstor Joje, na kojoj su se prodavali svi navedeni proizvodi. Majstor Joja Radomirović, oženjen suprugom Đurđicom, u braku su imali i dva sina. Starijeg sina „Džimija“ i mlađeg sina Zdravka. Posle završetka osnovne škole gimnazije u Šapcu, Džimi upisuje u Sarajevu stomatološki fakultet. A u to vreme na stomatološkom fakuktetu u Sarajevu student je bio i Živko Topalović, poreklom iz mačvanskog sela Lipolista, sela poznatog po odgajivačima cveća, posebno po kalemljenim ružama. Među odgajivačima ruža poznata je i familija Topalović, bliska familija Živka Topalovića. Živko Topalović kao lekar stomatolog vraća se u Šabac. Pored posla koji je uspešno obavljao kao lekar stomatolog u slobodno vreme bavio se politikom i jedan je od lidera, vođa jedne političke stranke u Šapcu. Džimi Radomirović, sin Joje Radomirovića po završetku stomatološkog fakulteta u Sarajevu odlazi u Beč, radi kao lekar stomatolog i u Beču je već nekoliko decenija. Vrlo retko dolazi u rodni grad. Mlađi sin fudbalskog sudije, majstora Joje Radomirovića, Zdravko završio je šabačku gimnaziju, sa školski drugovima kasnije poznatim i priznatim Šapčanima: Milom Glišićem, Borom Bulićem, Batom Džinovićem, Milom Simićem Šarenim i dr. U toku školovanja jedne školske godine Zdravko je imao kod profesorke Radmile Stošić slabu ocenu iz matematike i upućen je da u avgustu mesecu polaže popravni ispit. Zdravko je sa uspehom položio matematiku. Po završetku gimnazije Zdravko upisuje matematiku na fakultetu i uspešno završava!?
Jedan od starije generacije šabačkih fudbalskih sudija bio je i Rade Nikolić. Kao fudbalski sudija Rade Nikolić, bio je hrabar, dosledan u donošenju odluka kada je sudio fudbalske utakmice. Sećam se jedne prvenstvene fudbalske utakmice, koja se igrala u Šapcu na igralištu FK „Mačva“. Igrali su šabački FK „Radnički“ i FK „Mačva“ iz Bogatića. Obe ekipe na toj utakmici igrale su u sastavima poznatih i kvalitetnih igrača. Utakmica se igrala pre podne u 10 časova, po lepom sunčanom vremenu pogodnom za igru. Teren je bio vidno obeležen, a glavni sudija te utakmice bio je Rade Nikolić. U to vreme bio je to veliki rivalitet, a utakmica je bila teška za suđenje. U toku utakmice, bilo je dosta prekršaja – tehničkih kazni koje je sudija Rade Nikolić na vreme sankcionisao pokazivanjem žutih kartona. U drugom delu utakmice u drugom poluvremenu, na istočnoj strani terena, blizu uzdužne linije (aut linije), sudija Rade Nikolić dosudio je tehničku kaznu faul igraču FK „Mačve“ iz Bogatića Bašiću, sasvim opravdano, jer je prekršaj bio očigledan. Igrač Bašić nezadovoljan odlukom sudije Rada, zamahne pesnicom da udari sudiju. U samoodbrani sudija pesnicom udari igrača Bašića i nokautira ga. Posle tog incidenta utakmica nije nastavljena po pravilima PFI. Svi koji su posmatrali utakmicu FK „Radnički“ (Ša) FK „Mačva“ (Bogatić) iznenadili su se ovim događajem, jer je sudija Rade Nikolić, bio odmeren i pošten čovek. Poštovao je mlađe i starije od sebe ali je pokazao na ovoj utakmici da je hrabar čovek i dao je primer mlađim generacijama, šabačkim fudbalskim sudijama, da kada sude utakmice štite svoju ličnost i da ne podpadaju pod uticaj publike, predstavnika klubova, igrače fudbalske zvezde, domaćeg terena, ljudi iz sudijskih odbora koji delegiraju sudije!! Naime, uvek i uvek po PFI, sudije treba da sude svaku utakmicu, bilo da je utakmica prijateljska, prvenstvena da li utakmicu igraju pioniri, omladinci i seniori. Tako svaki sudija koji sudi utakmice sportskih igara, mora da je prvenstveno hrabar, da ima „štofa“ (talenta, i da bude fizički, tehnički i psihički pripremljen za suđenje utakmica. Ja kao fudbalski sudija od 1962. do 1979. godine, od opštinske lige, Podrinsko-Kolubarske lige, Srpske lige, Druge i Prve Savezne lige, bio sam na listama glavnog suđenja. Ekipama na Drugoj i Prvoj Saveznoj ligi kojima sam sudio bilo je poznatih igrača i reprezentativaca tada celovite Jugoslavije. Sećam se kada sam sudio utakmicu Druge savezne lige u Majdanpeku, između FK „Majdanpeka“ i FK „Radnički“ iz Pirota. Utakmica od prvog do 90-tog minuta igre, teška za suđenje sa dosta prekršaja, tehničkih kazni, crvenih kartona. Na utakmici su i službena lica delegat utakmice i kontrolor utakmice, koji kontroliše suđenje i učinak, i po završetku utakmice, daje saopštava ocenu kojom je ocenio sudiju koju službeno lice upisuje u zapisnik sa te utakmice. Takmičarsku sezonu, pred početak prvenstva Saveznih liga sudije koje su na tim listama u Beogradu imale su proveru zdravstvenih stanja, polaganje fizičke spremnosti. Kuperov test, teoretsko testiranje na određeni broj pitanja iz PFI pregled sudijske opreme, u kojoj sudija utakmice sudi. Posle obavljenog testiranja, na kraju seminara, komisija za delegiranje sudija određivala je sudije koji će koje utakmice suditi. Posle jednog seminara u Beogradu, ja i Danilo Stepanović, koji je bio na listi pomoćnog suđenja po završetku sa ostalim sudijama čekamo, saopštenje komisije gde ćemo kome od klubova suditi. Pre nego što smo čuli saopštenje komisije, samo da nas dvojicu delegiraju u Nikšić, za utakmicu FK „Sutjeska“ – FK „Čukarički“ (Bg) čitaju gde će koja sudijska trojka suditi i mene i „Mikada“ određuju u Nikšić – Dobijamo nalog i prihvatamo i odlazimo u Nikšić. FK „Sutjeska“ je ispala iz Prve savezne lige u II saveznu ligu, a imala je u ekipi odlične igrače: Ađanskog, Tibljaša, Stamatovića, Garduna, Dragu Kovačevića, Međedovića, kapitena. U to vreme FK „Čukarički“ je imao vrlo solidne i poznate fudbalere: Smiljkovića Bricu, Macana, Rojevića. Šikanića, jednu od najboljih ekipa Druge savezne lige. Sa seminara fudbalskih sudija, ja i „Mikado“ Danilo Stepanović, odlazimo na beogradski aerodrom i avionom odlazimo u Podgoricu, sa nama u avionu je ekipa FK „Čukarički“. Nas dvojica ćemo od Podgorice do Nikšića autobusom. Od Podgorice u Nikšić stigli smo nekoliko sati ranije pre početka utakmice FK „Sutjeska“. FK „Čukarički“, prvog kola Druge savezne lige grupa „Istok“. Utakmica je bila teška za suđenje, sa dosta prekršaja, grubosti na pretek. Na ovoj utakmici ekipa FK „Sutjeska“ vodila je sa 2:0, a od pojedinih igrača bilo je dosta prekršaja i prekida igre. Pitam igrača FK „Sutjeske“ Dragu Kovačevića, što tako grubo i neregularno igraju a on mi kaže: „Po pravilniku kluba, premije i rezultata, premiju dobijamo, kada protivnika pobedimo sa tri gola razlike. Nastavljam suđenje donošenjem pravovremene odluke i presuđujem po pravilima fudbalske igre. (PFI). Kada sam sudio, nije me interesovalo gde se utakmica igra na domaćem ili gostujućem terenu. Ko je od ekipa domaćin a ko gost. Niko od igrača i ekipa, kada sam sudio nije imao privilegija!! Na toj utakmici, FK „Sutjeska“ – FK „Čukarički“ u drugom delu, zbog učestalih prekršaja i grubosti u Nikšiću, iz igre isključio sam igrača kapitena ekipe FK „Sutjeske“ Međedovića. Kao fudbalski sudija od 1962. godine do 1979. godine kada sam bio na listama glavnog suđenja, Opšinske lige, Podrinsko-Kolubarske lige, Druge i Prve srpske lige, Druge i Prve savezne lige Jugoslavije. Sećam se utakmice Druge savezne lige grupa „Istok“ između FK „Majdanpeka“ i FK „Radničkog“ iz Pirota. Utakmica od 1-og do 90-tog minuta teška za suđenje, sa dosta prekršaja, tehničkih i disciplinskih kazni. Ovu utakmicu sudio sam kao glavni sudija, a moje suđenje pratio je delegat utakmice i kontrolor utakmice iz Kruševca Živorad Ferečević, koji je po završetku utakmice u zapisnik upisivao, ocenjivao sudijsku trojku, javno! U ekipi FK „Majdanpeka“ jedini igrač iz Majdanpeka bio je kapiten Pasko, a ostali igrači bili su sa strane. Trener FK „Majdanoeka“ bio je Tomica Nedeljković. Sećam se i vratara (golmana) FK „Majdanpeka“. U ekipi FK „Radnički“ iz Pirota bilo je dosta igrača iz drugih gradova tadašnje Jugoslavije. Iz Rume je bio vrlo dobar igrač Pavlović. U toku igre bilo je dosta nedozvoljenih, učestanih prekršaja od strane igrača obe ekipe, pa sam sve te prekršaje kažnjavao. U toku utakmice isključio sam kapitena domaćih FK „Majdanpeka“ Paska i trenera domaćih Tomicu Nedeljkovića i gostujućeg igrača FK „Radnički“ Pavlovića. Kontrolor utakmice moje suđenje ocenio je ocenom 5 (pet).
-NASTAVIĆE SE-
Pavle Pavlović-Paja „Labud“