Pisma čitalaca
Ova vam je kolumna od onog i sličnih koji su znanja o prošlosti ovog društva stekli u vreme dok ste bili u mišjoj rupi- dok vaše revizionističke laži i naciputinovska propaganda nisu zaposeli nauku i zdrav razum ovog društva! A, povod da javno istupim jeste obeležavanje 80 godina od pobede nad nacizmom i fašizmom 1945. godine, i svega onog što se u srpskim medijima moglo čuti i videti tim povodom.
I kako bi srpski politički i istoriografski establišment krenuo u tumačenje tih istorijskih dana bez osvrta na logore u NDH. Kako drugačije nego bestijalnom propagandom i revizijom istorijskih činjenica o broju žrtava, uz istovremeno prećutkivanje činjenica da je u vreme postojanja NDH, Srbija bila kolaboracionistička jedinica Rajha (od avgusta 1941. do oktobra 1944.), da je u tom periodu imala koncentracione logore za Jevreje, Rome, antifašiste; da je donela takozvane „rasne“ zakone (Uredba o čuvanju čistote narodne krvi i zaštiti narodne časti); da je prva u Evropi „rešila“ jevrejsko pitanje i druge bestijalnosti karakteristične za nacističke i fašističke režime. Nasuprot tome, ispoljeno je medijsko „busanje u prsa“ o grandioznoj antifašističkoj borbi u Srbiji a niko da je spomenuo da nakon uništenja „Užičke republike“u jesen 1941.godine, u Srbiji nije osvedočena niti jedna od brojnih neprijateljskih ofanziva pokretanih na tlu Jugoslavije protiv Titovih partizana, predvodnika oslobodilačke borbe protiv naci-fašizma! Ovom sam činjenicom zapanjio svog prijatelja nacionalistu, pa je ostao bez odgovora na jednostavno pitanje: da navede bar jednu lokaciji u Srbiji gde se nakon jeseni 1941.odvijala neka velika neprijateljska ofanziva protiv partizana. Većina je vođena među planinama Hrvatske, Bosne i Hercegovine i Crne Gore- no nije to bilo samo zbog visokih planina!
Jasenovac je posebna priča za srpske revizioniste (i hrvatske!) koji ne ostavlju na miru kosti nedužnih ni nakon 80 godina. I da progovorimo o broju nastradalih u Jasenovcu, ali brojevim koje su ustanovili nauka i zdrav razum, a to se srpskim revizionistima neće svideti jer, nije 600.000, nije 700.000 a nije ni milion ubijenih Srba kako morbidno navijaju razni Antići, Rakovići, Ristići, Kovići, Markovići, Pršići, Bokani…! Prema Poimeničnom popisu žrtava Drugog svetskog rata u Jugoslaviji (Zemaljska komisija za utvrđivanje zločina okupatora i njihovih pomagača, 1946.), utvrđeno je da je ukupan broj žrtava u Jugoslaviji 597.323 žrtve (bez pripadnika nekomunističkih formacija i bez žrtava komunističkog terora), a da je ukupno život izgubilo 1.027.000 osoba (Vladimir Žerjavić), odnosno 1.014.000 osoba (Bogoljub Kočović). Na osnovu tog popisa i popisa SUBNOR-a, Savezni zavod za statistiku SFRJ je 1964. godine stvorio poimenični spisak žrtava jasenovačkih logora (1941-1945) i prema njemu, ukupan broj žrtava (deca, žene i muškarci) je, 83.145 žrtava. Žrtve, po nacionalnosti: Srbi- 47.627; Romi- 16.173; Jevreji- 13.116; Hrvati- 4.255, Muslimani- 1.128; Slovenci- 266, …Česi, Slovaci, Crnogorci, Mađari, Italijani, Nemci, Rusi, Albanci, Poljaci… Prema drugim procenama, u logorima NDH život je izgubilo između 101.000 i 106.000 Srba, (Geiger Vladimir, hrvatski istoričar), a prema istoričaru Ivi Goldštajnu, brojka od 83.000 žrtava verovatno nije konačna, i možda je veća za 10 do 20 procenata, ali on ne dopušta da se broj žrtava proizvoljno umanjuje ili uvećava jer to hrani ekstremističke verzije.
I sve to danas u Srbiji ima veze sa putinovskim revizionizmom (i ruskim nacizmom) kom srpski revizionizam „stoji uz nogu“. Šta mislite, odakle nam „Besmrtni puk“, čemu on služi i odakle tolika glorifikacija Crvene armije. To „sredstvo“ ruske propagande ustanovljeno je 2014.godine u Rusiji (kod nas 2016.), da bi se antifašistička borba SSSR-a prisvojila kao jedino ruska stvar i prikrila činjenica da su drugi narodi u sastavu te države podneli enormnu žrtvu- kao recimo ukrajinski narod sa žrtvom od više od osam miliona duša! A našim revizionistima i propagandistima služi da bi umanjili ulogu Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije i Titovih partizana. I samo što još nisu ustvrdili da su četnici oslobodili Jugoslaviju i da je Tito zapravo, Draža- glavom, ali bez brade! No, zajednički cilj i jednima i drugima je stvoriti sliku o tome da su Rusi i Srbi „eksluzivne“ žrtve u Drugom svetskom ratu pa na koncu, imaju i pravo na svoje tumačenje istorije toga doba, a posebno današnjeg istorijskog trenutka.
I to nije jedini cilj srpskog revizionizma. Njime je potrebno skrajnuti pogled sa nepobitne istorije da je Srbija u Drugom svetskom ratu bila kolaboracionist nemačkog Rajha, a posebno da je u nedavnoj prošlosti srpski nacionalizam uzrok velikih nedaća na ovim prostorima. Međutim, on ima i jedan potpuno prizeman, profan cilj: da prikrije veliki lopovluk današnjih vladajućih elita jer se iza nacionalističko-revizionističkog miljea kriju čisti kriminalni interesi pojedinaca i grupa. Ipak, najtragičniji rezultat nacionalističko-revizionističke propagande jeste izbegavanje ovog društva (političkih i intelektualnih elita) da se suoči s nedavnom prošlošću: ulogom srpskog nacionalizma u razbijanju SFRJ i zločina koji su nastali iz te ideologije: Šešelj, Aca, Ivica, ratni zločinci, akademici, pesnici, reditelji, urednici, pevaljke- svi promoteri mržnje, bede i bespuća- tu su! Zato, po piscu ovih redova, dokle god srpski đaci ne budu u udžbenicima istorije imali lekcije iz kojih će za „dvojku“ morati znati o presudama oba međunarodna suda o genocidu u Srebrenici, nema nigde da krenemo! Ili, kako je rekla Hana Arent, “… mi ne možemo više sebi da priuštimo da uzimamo iz prošlosti ono što je bilo dobro i da ga jednostavno nazivamo svojim nasleđem, da odbacimo zlo i da o njemu mislimo jednostavno kao o mrtvom balastu koji će samo vreme sahraniti u zaboravu“, (Hana Arent, Izvori totalitarizma).
I ovih majskih slobodarskih dana baš ste nas „trovali“ putinovskom propagandom da je Rusija pobedila nacizam i fašizam u Evropi, a ne da je u pobedi, udeo imala vojska SSSR-a, posebno ne da su Rusi oslobodili Beograd i Jugoslaviju. Prećutkujete da je to bio udruženi poduhvat Titovih partizana Jugoslavije, Bugarske i SSSR-a (većinski deo snaga Crvene armije koje su učestvovale u „Beogradskoj operaciji“ činili su Ukrajinci- ne Rusi!). A, znate vi dobro da su ključnu prevagu u pobedi nad fašizmom i nacizmom imale zapadne države, prevashodno Sjedinjene Američke Države i Velika Britanija (i Tramp to tvrdi, pa konačno da se s njim u nečem složim!), jer su njihove snage i saveznici 1943. i 1944. godine otvorile dva velika fronta u Evropi što je primoralo Rajh da pregrupiše snage, čime je oslabljen pritisak na Istočni front. I nemojte da prećutkujete pomoć SAD datu SSSR-u od 1941. do 1945. kroz program „Zajam i najam“ u vidu naoružanja, vojne opreme i hrane za stanovništvo bez čega SSSR ne bi uspeo pobediti nemačku vojsku- što su priznali i Staljin i Hruščov. Znam da znate ali prećutkujete da su Sjedinjene Američke Države, SSSR-u u tom periodu predale 14.000 letelica, oko 400.000 motornih vozila, 13.000 tenkova, 2.000 lokomotiva, stotine hiljada tona čelika i eksploziva, 20.000 kamiona „Studebejker“ (na koje su Sovjeti montirali svoje „Kaćuše“). I, naravno da putinovska propaganda prećutkuje savezništvo SSSR i nacističkog Rajha od 1939. do leta 1941.godine, a posebno savezništvo u razaranju Poljske 1939. godine.
Bez obzira na namernu „razuđenost“ ovog teksta, to neće pomoći u ukazivanju na sveobuhvat i dubinu istorijskog revizionizma koji je na delu, agresivno plasiranog u medijski prostor Srbije. Srećom, postoje nerazrušivi bedemi istine za koje se vezuju slobodna društva, tako da naša samoubilačka društvena infantilnost za sada, ostaje samo naša. U tom smislu i da se „samocitiram“ da, „…srpsko društvo još nije prošlo kroz političku i mitsku dekonstrukciju koja bi ga učinila modernom političkom i moralnom zajednicom… Ovako, dugotrajno i uporno se batrga između sopstvene slike sveta i neupitnosti istorijskih činjenica“, (Poricanje i zaborav; stara „etika“ srpskog nacionalizma, Pregled, br.1/2019).
U Šapcu, 27.05.2025.
Autor: dr Zoran Todorović, profesor
