Planinarstvo
U subotu, 28. avgusta 2021. godine, na dan Presvete Bogorodice- Velike Gospojine, od strane porodice Živorada Radanovića, čika Radana, organizovan je prvi memorijalni pohod „Radanova staza“, na terenima planine Cer, u selu Čokešina, kod Loznice, podno Cera, u kojoj je davne 1925. godine ponikao čika Radan, koji je 2012 odleteo u nebeske visine, u kojima će da nastavi planinarenje, zajedno sa svojim planinarima sa kojima je pohodio brojne planinske visove širom Jugoslavije i današnje Srbije.
Na inicijativu Radanovih sinova Ivice i Jovice da se oformi jedna planinarska staza, staza za šetnju Cerom, na obroncima planine Cer koja bi podsećala na čika Radana, jednog od osnivača planinarskog društva na području Mačve, Pocerine i Jadra, koje je osnovano 13. avgusta 1950. god. u kome je čika Radan bio veoma aktivan 62. godine. Više puta za svoj rad u društvu je nagrađivan i pohvaljivan i za to se okitio zlatnim znamenjema, kako od Planinarskog Saveza Jugoslavije, tako i od P.S. Srbije, pa i PSD „Cer“ Šabac.
Uprava PSD „Cer“ rado je prihvatila tu inicijativu, pa je tim povodom dogovoreno da se organizuje prvi memorijalni pohod, u slavu i čast zaslužnog šabačkog planinara, na kome se okupilo dvadesetak planinara, pored Radanove porodice, koji su krenuli na Pohod, od rodne Radanove kuće u Čokešini, ka Ceru, platou na kome se davne 1804. godine odvijao Čokešinski boj, poznat u svetskoj istoriji kao Termopili, zbog brojnog stradanja Srpskih ustanika, predvođeni braćom Nedić koji su se suprotstavili Osmanlijama – Turcima, kako bi ih sprečili u daljem prodiranju, u dubinu Srbije, ka Šapcu, gde su se vodile borbe za oslobođenje Srbije od Turaka. Srpski ustanici, njih 300 i možda neki više, hrabro izginuše na Lipovcu, podno Cera, u borbi protiv znatno brojnih Turaka.
Učesnici ovog pohoda na Lipovcu, imali su priliku da vide spomen ploču na kojoj je ispisano: Na ovom mestu su se vodile borbe sa Turcima, a u neposrednoj blizini su kameni spomenici posvećeni braći Nedić. Spomenici su zarasli u travu, što su organizatori ovog pohoda, dan, dva ranije, doveli u neko pristojnije stanje, jer to zaslužuju braća Nedići i svi oni koji su se sa njima borili.
Od pomenutih spomenika Radanova staza vodi ka manastiru Čokešina, a zatim ka lovištu, podno Kumovca (593.mnv.), gde je porodica, za sve učesnike spremila zajednički ručak.
U vreme trajanja ručka prisutnima se obratio, potpisnik ovih redova, izrazivši reči zahvalnosti porodici Radanović, na organizovanju pohoda i gostoprimstvu, dok je Radanov mlađi sin Ivica čitao stihove iz pesme „Radan planino“, pa između ostalog u njoj piše:
Planinar je prvi bio, to već zna se
Mnoge značke njegov šešir krase
Vrhove je silne osvojio lako
A sad negde sa Visine na potomke pazi
Raduje se novoj planinarskoj stazi
Što njegovo ime treba da pronosi
Familiju Radanović vazda da ponosi…
MARINKO MAŠO BOTIĆ