Glineni golubovi
Govor mržnje je represija kojoj su izloženi novinari koji se usude da kritički pišu o aktivnostima vlasti. Smatra se da on za cilj ima da zaplaši novinare/novinarke koji su, opravdano, kritički nastrojeni prema onome što vlast radi i da ih, naročito samocenzurom, „ućutkaju“ te da na taj način spreče da informacije koje oni objavljuju dospeju u javnost.
Nije teško zaključiti da govor mržne potiče iz političkih krugova ali ono što je, naročito, zabrinjavajuće je da u tome prednjače osobe iz samog vrha vlasti.
U svim napadima koji su upereni prema novinarima najviše trpe novinarke koje su „lakša“ meta i koje su više izložene skaradnik komentarima, posebno na društvenim mrežama.
O govoru mržnje, napadima na novinare, od koga on dolazi i zbog čega se koristi u svakodnevnom političkom i društvenom životi, ali i o tome šta je sa institucijama koje bi trebale sve to da spreče, razgovarli smo sa Slobodanom Ilićem, narodnim poslanikom.
Kako razumete govor mržnje kojem su izloženi novinari i kako na to gledate?
Govor mržnje razumem kao širok spektar represije kojoj su izloženi novinari koji se usude da kritički pišu o vlasti, prvenstveno o Aleksandru Vučiću i njegovoj najbližoj ekipi, o njihovim nelegalnim poslovima, krađi izbora, izdaji Kosova i Metohije, predaji svih nacionalnih bogastava strancima (sada naročito o litijumu) zarad podrške opstanku na vlasti i daljem pljačkanju naroda i države Srbije.
Nije u pitanju samo govor mržnje, novinari koji nisu uz aktuelnu vlast su izloženi raznim vrstama pritisaka i pretnji, kako lično tako i njihovim medijskim kućama, ugrožavanju njihove egzistencije itd.
Cilj toga je apsolutna kontrola medija i informacija koje dolaze do građana.
Imali smo i primer da je novinaru zapaljena kuća u kojoj je živeo sa namerom da on izgori zajedno sa njom i da je to jedan od retkih slučajeva koji je dobio sudski epilog gde je predsednik opštine Grocka iz SNS-a osuđen na zatvorsku kaznu za to krivično delo, ali ni približno adekvatnu spram težine dela.
Slobodan Ilić, rođen 1978. godine, osnovnu i srednju tehničku školu završio je u Staroj Pazovi. Diplomirao je na Poljoprivrednom fakultetu u Beogradu i stekao zvanje diplomiranog inženjera poljoprivrede za poljoprivrednu tehniku.
Politički je aktivan od 1997. godine kao student i protivnik režima Slobodana Miloševića.
U septembru 2000. godine prvi put je izabran za odbornika Skupštine opštine Stara Pazova kao član DSS-a na listi DOS-a.
Ponovo je izabran za odbornika SO Stara Pazova 2004. i 2016. godine.
Dva puta je biran i za člana Saveta mesne zajednica Stara Pazova.
Nakon lokalnih izbora, 2004, sa 25 godina, izabran je za zamenika predsednika opštine Stara Pazova postavši tako najmlađi u Srbiji na toj poziciji.
Nakon samo godinu dana podnosi ostavku na tu funkciju i odlazi u opoziciju zbog neslaganja sa politikom i neradom predsednika opštine i većine koja ga je podržavala.
Na izborima 17. decembra 2023. izabran je za narodnog poslanika Skupštine Srbije, a na izborima 2. juna 2024. izabran je po četvrti put za odbornika Skupštine opštine Stara Pazova.
Član je odbora Narodne skupštine Srbije za Kosovo i Metohiju i za poljoprivredu.
Jedan je od osnivača stranke SRBIJA CENTAR – SRCE gde obavlja funkcije predsednika Izvršnog odbora za AP Vojvodinu i predsednika Opštinskog odbora Stara Pazova.
Po vašem mišljenju od koga potiče govor mržnje uperen prema novinarima, a ko su izvršioci?
Govor mržnje nesumnjivo potiče iz samog vrha vlasti od Aleksandra Vučića i svih iz vrha SNS-a i SPS-a pa se spušta na sve druge nivoe vlasti sve do mesnih zajednica.
Izvršioci su političari vladajuće koalicije na svim nivoima vlasti, ne zaostaju ni tzv novinari režimskih medija koji svakodnevno vrše strahovitu negativnu propagandu prema drugi medijima, opoziciji, intelektualcima i svima drugima koji nisu pod kontrolom vlasti.
Posebno agresivni su tzv botovi na društvenim mrežama koji na dnevnom nivou napišu na hiljade uvredljivih i pretećih komentara, a sve to finansiraju građani Srbije jer su ti botovi članovi vladajućih stranaka koji su zaposleni u javnom sektoru, primaju plate iz budžeta ali ne rade ništa osim što pišu po društevim mrežama.
Da li su novinarke ranjivije i lakša meta?
Naravno da jesu ranjivije jer je to logično da budu kao žene.
Prema njima su često još suroviji izlivi govora mržnje računajući na to da će žene lakše slomiti.
Postoje na hiljade uvredljivih komentara na račun izgleda novinarki, seksističke izjave i još mnogo toga.
Sve je to tužna i mračna realnost novinarskog posla u Srbiji u ovom vremenu.
Gde su i šta rade institucije?
Naprednjačka vlast je za ovih 12 godina vlasti sistematski uništila sve institucije države Srbije, a naročito su uništeni tužilaštva i sudovi jer se njih najviše plaše. Tužilaštva i sudovi su gotovo apsoluto pod kontrolom vlasti i ne postoji nikakva šansa da oni postupaju u skladu sa zakonima koji regulišu oblast zaštite novinara, govora mržnje i ostalih oblika nasilja kojima su izloženi novinari ili bilo koji drugi građanin.
Oni reaguju samo u slučajevima ekstremnog nasilja ali čak i tada počinioci dobijaju simbolične kazne.
Podsetio bih na inauguraciju predsednika Srbije 2017. godine kada su navijači i obezbeđenje sa splavova bliski Belivuku vršili nasilje nad novinarima, taj slučaj nasilja nad novinarima i građanima nikada nije dobilo sudski epilog jer je tužilaštvo odbacilo krivičnu prijavu novinarke koja je napadnuta.
