U Okružnom sudu u Šapcu, u G. Jevremovoj ulici, kao predsednici suda, javni tužioci, sudije, radili su poznati Šapčani i pravnici, koji su dekretom bili raspoređeni u Okružni sud u Šapcu. Sve te sudije, kojih se sećam, časno i po zakonu obavljali su posao, kojim su se bavili. Bili su porodični ljudi, koji su kao penzioneri ostali u Šapcu. Sećam se sudija koji su tih 50-tih i 60-tih, 20. veka i kasnije radili: Kocića, D. Jelića, Stošića, D. Bakića, S. Veličkovića, S. Mucića, Laze Jugovića, Velisavljevića, Vlade Brenovačkog, Voje Markovića, Vl. Paštrovića, D. Maričića, Sl. Petrovića, Dragice Mladenović (Odorović), B. Njegovana, J. Lazića. Mir. Vidanovića, Il. Đurića, Ane Popović, Maje Šušnjevića, Sl. Sinđelića, M. Popovića, B. Popovića, A. Simića, S. Antonića, J. Josića, Sekulovića i dr. Siguran sam da sam neke od sudija i zaboravio, pa im se izvinjavam!!?
Nekoliko od navedenih sudija, angažovani su u Pravosuđe Srbije, pa su iz Šapca otišli u Beograd. Bilo je sudija u Šabačkom Okružnom sudu, koji su pod uticajem šabačkih političara u presudama donosili nepravedne odluke. Doduše „u svakom žitu ima i kukolja“, pa i ovom pozivu ima izuzetaka. Takvim sudijama neka služi na čast! Znao sam nekoliko šabačkih političara – komunista, koji su u jednom džepu nosili partijsku knjižicu, a u drugom džepu crkveni kalendar. Ti političari išli su kod građana na slave i na ostale pravoslavne praznike!! Međutim, ti isti političari koji su kršili „pravila igre“, prema građanima, koji su tada verovali u pravoslavlje venčavali se u crkvi, slavili i išli u crkvu, prema njima su preduzimali rigorozne mere. Među političarima, u to vreme, bilo je i narodnih poslanika, direktora, moćnika koji su imali uticaja pored ostalog na šabačko sudstvo i ostale institucije odnosno i na pojedine sudije. Zato u ovom spisku sudija, tada Okružnog suda ne iznosim njihova imena jer ta dvojica sudija nisu ni zaslužila. Pa kada pročitaju ovu kolumnu „setiće se“ jer šetaju ulicama Šapca!
Do šabačkog Okružnog suda, još od pre Prvog svetskog rata u Gospodar Jevremovoj ulici nalazio se hotel „Grand“ vlasništvo porodice Popović, g-dina Dragutina šabačkog advokata i njegove supruge Ivane Popović. Zgrada hotel „Granda“-a, velika, sa velikim dvorištem, zauzimala je a i sada zauzima prostor od Okružnog suda pa sve do zgrade Kulturnog centra. Posle Drugog svetsskog rata, od 23. oktobra 1944. godine, po oslobođenju Šapca tadašnje vlasti, privatni hotel „Grand“ u Jevremovoj ulici konfiskovali su porodici Popović i do danas im imovina nije vraćena, iako je donet zakon o restituciji. Potomci porodice Popović g-đe Ivane i g-dina. Dragutina žive u SAD. Mnogi Šapčani posebno mlađa populacija, a i stariji, ne znaju gde se nalazio hotel „Grand“, jer su se u prostorijama hotela obavljale razne uslužne delatnosti. Posle Drugog rata, jedno vreme u prostorijama hotela, bio je restoran društvene ishrane, prodavnica obuće, žensko-muški frizerski salon, društvenog preduzeća „Boško Stojković-Točkonja“, sve do ukidanja preduzeća koja su bila u društvenoj svojini. Spratni prostor hotela, korišćen je kao stambeni prostor, bile su i kancelarije šabačkih advokata. U neko vreme u velikom dvorištu hotela „Grand“ vlasti su dozvolile da privatna lica podignu stambene jedinice, kuće, šupe i druge pomoćne objekte, pa se dvorište smanjilo. Inače u dvorištu hotela posle Drugog svetskog rata igrao se tenis. Po mom sećanju, prvi teniseri u Šapcu bili su Šapčani: g-din Sava Stefanović, čuveni fudbaler i legenda šabačke „Mačve“, g-din Vlada Radovanović, kasnije advokat i g-din Dušan Marković Raga, ekonomista, jedno vreme direktor SDK službe u zgradi Narodne banke u centru Šapca. Njih trojica imali su prave teniske rekete, španovane i tenis lopte marke „Barna“. U to vreme, mi mlađi, tada tinejdžeri, rekete smo pravili od čamove daske jednocolke veličine kao pravi reketi. Igralište za tenis smo uradili u ulici M. Obilića tada u praznom velikom dvorištu preko puta dvorišta šabačkog „Sokolskog doma“ (DTV „Partizan“). Hoću da kažem iako smo bili mladi, bili smo složni u svim akcijama kada je bio u pitanju sport, koji je većini od nas, u odrastanju i životu mnogo značio. Inače, kasnije na tom „našem“ teniskom igralištu u M. Obilića ulici podignuta je velika planska kuća u kojoj su stanovali profesori šabačke gimnazije Živko i Milena Komanovići.
Po oslobođenju Šapca 23. oktobra 1944. godine, 50-tih godina 20-tog veka u velikom dvorištu hotela „Gran“-a, u zlatno doba šabačkog boksa održavale su se na otvorenom prostoru, bokserske priredbe – mečevi uz veliki broj gledalaca. Po oslobođenju šabački bokserski klub, bio je pod imenom BK „Podrinje“, a kasnijih godina ime kluba je BK „Mačva“. Sećam se u to vreme Šabac je imao plejadu vrsnih boksera Šapčana, koji su bili poznati i u celovitoj Jugoslaviji, bokseri koji su učestvovali u bokserskim ligama i pojedninačnim prvenstvima Jugoslavije, Evrope i koji su postizali zapažene rezultate. Da se ne bih zaboravili ti šabački bokseri, u ovom zapisu pokušaću da ih se setim i da ostane trag o njima, za sportske hroničare.
Kako ovaj zapis pišem iz sećanja, bez dokumentacije, neke od boksera verovatno ću zaboraviti, pa se njima ako su među nama izvinjavam, a takođe i njihovim porodicama ako ih nema u ovom zapisu, jer u Šapcu je bilo mnogo kvalitetnih boksera kao i danas!!
Poznati bokseri u Šapcu: Steva Stojićević, Miga i Sveta Kuzminac, D. Jančikić, V. Janković Vekan, I. Lukić Roki, braća Kostić, M. Radović, Ž. Veselinović Mandža, J. Rakić, P. Jagerović, K. Živković, Grujić, Pejdić, Gajić, Tika Knežević, Denkov, Surić, Savić Savojle, Pera Krivokapić, M. Popović Rakin. A. Večerinović, Mija Josipović Cijuk, M. Trifunović Madžar, N. Domić, Rajko Jovanović, Šijić, Srdanović Patak, Trajković i dr.
Uspešnu karijeru ovih navedenih boksera, nastavili su: Mika Grubić Mikać, Puzić Purca, Alija Šaulić, braća Karadarević, braća Rajšić, D. Sandić, Pitolj – Marinković, Aca Jovanović, Kokan Matić, Luka Živković, Petrović Moler, Mikan Popović i drugi. Nekoliko šabačkih boksera iz šabačke BK „Mačva“ po odlasku iz Šapca, boksovali su i za druge jugoslovenske klubove: za „Partizan“ (Beograd) boksovali su: Slavoljub Kostić Zeka, Živko Veselinović Mandža i Mikan Popović, za BK „Radnički“ (BGD) sa Crveniog krsta boksovali su: Dušan Jančikić Jančika i Mića Radović, za BK „Proleter“ (Osijek) Rajko Jovanović – Rajkić i za BK „Borovo“ Nuka Domić. Po mom mišljenju najuspešniji šabački bokser bio je Ilija Lukić Roki a posebno sećam se njegovog meča u Šapcu, protiv boksera „Vojvodine“ Kelave, a koga je pobedio pred velikim brojem Šapčana. Taj meč održan je u dvorištu hotela „Grand“-a.
Inače u prizemnim prostorijama hotela „Grand“, između Okružnog suda i sada Kulturnog centra, je kafić, čiji je vlasnik g-din Dejan Pavlović. Vlasnici hotela „Grand“ koji žive u SAD, angažovali su jednog od šabačkih advokata, da im se restitucijom vrati hotel i ostala imovina.
Da mnogi žitelji Šapca ne bi bili u dilemi u vezi prvog i pravog hotela „Grand“ u Jevremovoj ulici posle Drugog rata, 1945. godine, podignut je novi, drugi hotel „Grand“, preko puta apoteke, između zgrada gde je bio šabački vojni odsek i zgrade, koja se nalazi na uglu Jevremove ulice i ul. Laza K. Lazarević. U toj zgradi sada se nalazi Osiguranje DDR „Đenerale“. U zgradi šabačkog Kulturnoc centra, bio je Dom JNA, sve dok Dom JNA nije izgrađen na Bairu na uglu ulica Cara Dušana i ulice Mike Mitrovića (sada Kralja Aleksandra). Dom JNA dok je bio u ulici Jevremovoj (ul. M. Tita), bilo je mesto, gde se izlazilo, provodilo i razonodilo. Pored mnogih sadržaja u Domu JNA održavale su se sportske priredbe, bokserski mečevi, prvenstva u stonom tenisu, šahu, igrao se i bilijar. Pored mnogih mesta u Šapcu gde su održavane igranke. Igranke su se redovno održavale u Domu JNA i bile su vrlo posećene od lepih Šapčanki i Šapčana, subotom, nedeljom i u vreme državnih praznika. U posleratno vreme, 50-tih god. 20. veka mladi Šapca u oskudici, nemaštini, posebno odeće i obuće, u provodu trudili su se da budu pristojno odeveni, uredni i da bilo čim, budu zapaženi i primećeni od drugih. U prodavnicama, u to vreme, gotovih odevnih konfekcijski artikala nije bilo da se kupi pa su mladi oba pola kupovali materijale na metar. Šila su se: muška odela, sakoi, pantalone, jakne, mantili, zimski kaputi, muške košulje, haljine, suknje, ženske, kapute, bluze za oba pola štrikali su se džemperi i koji su tih godina bili u modi. Za muška odela u Šapcu bili su zaduženi poznati krojači: „Migija“, mlađu populaciju, Milutin Neimarović Mućija, Ljuba Nikolić, Nikola Radovanović, Mića Živanović i Iva Tapavica koji su pored ostalih i meni šili odela. „Mućijina“ krojačka radnja nalazila se u Masarikovoj ulici preko puta sadašnje Ekonomske škole (tada Internat šabačke Učiteljske škole), gde je nekada bila zlatarska radnja g-dina Svetozara Cece Markovića. Sa „Mućijom“ jedno vreme radio je krojač g-din Iva Tapavica. Kao vrstan krojač „Mućija“ 1958. godine sa porodicom odlazi u Pulu i tamo se afirmiše. Krojačka radnja g-dina Ljube Nikolića nalazila se u dvorištu do šabačke crkvene ograde, gde su sada prodavnice i SBB-a. Krojačka radnja g-dina Nikole Radovanovića nalazila se u Karađorđevoj ulici, gde je bila radnja na kojoj je pisalo „Tkač“ (tkačka ranja). G-din „Migijina“ krojačka radnja nalazila se na Kamičku u ulici Nebojše Jerkovića (sada ul. „Mačvanska“), a g-dina Miće Živanovića nalazila se u Pop Lukinoj ulici do građevinskog preduzeća „Izgradnja“. Za stariju šabačku populaciju, znamenite Šapčane, oženjene, krojači na glasu bili su: G-din Đorđe Gablač, čiji se krojački salon nalazio u Masarikovoj ulici, preko puta bioskopa „Kasina“ i g-din Joviša Stanišić, čiji se salon nalazio u Gospodar Jevremovoj ulici u blizini apoteke. Pored toga pre Prvog i jedno vreme posle Drugog svetskog rata, starija muška populacija nosila je šešire italijanske marke „Borsalino“. Posle 60-tih godina 20-tog veka, šeširi su iščezli iz mode i nisu se nosili i nisu bili obavezan deo garderobe. Šešire u Šapcu na glavi muškaraca možete da vidite kod glumaca u pozorišnim predstavama, i televizijskim serijama. Šteta što su šeširi nestali kao deo muške garderobe!??
-NASTAVIĆE SE-
Pavle M. Pavlović-„Paja „Labud“
