Srpska pravoslavna crkva i vernici obeležavali su Badnji dan i Badnje veče, pripremajući se za proslavu najradosnijeg hrišćanskog praznika Božića. Badnji dan i Badnje veče označavaju početak prazničnog slavlja rođenja Isusa Hrista, ali i kraj šestonedeljnog Božićnog posta. U svim pravoslavnim hramovima služile su se večernje službe. Sveštenici su svojim vernicima prenosili poruke mira, sloge i ljubavi.
Badnji dan je pun rituala i simbolike, živopisnih radnji i svi su oni povezani sa porodičnim kultom i kultom ognjišta. Narodni običaji oko Badnjeg dana su veoma stari i do danas se mnogo običaja izgubilo ili zaboravilo. Ali značaj ovog praznika u dušama i srcima vernika ostaće bemrtna svetinja.
Čestitajući praznik, protojerej stavrofor Ratko Polić, arhijerejski namesnik mačvanski, obratio se vernicima i sveštenstvu, porukama mira i sloge.
Nakon večernje službe u crkvenim portama palili su se badnjaci. Okupljeni vernici oko badnjaka, zagrevali su se ljubavlju, iskrenošću i slogom. Vatra predstavlja svetlost koja simbolično tera mrak, neznanje i praznoverja, a ozaruje i obasipa radošću i miljem, zdravljem i obiljem. Paljenje badnjaka je obred rađanja nove plodne godine. Njegovim spaljivanjem, spaljivan je duh vegetacije da bi se njegova snaga prenela na ljude, useve i stoku. Badnje veče vernici provode u bdenju i molitvama Bogu, da sačuva i uveća porodicu i imanje domaćina.
