REAGOVANJE NA TEKST OBJAVLJEN U “BLICU”
Kakav bi bio ovaj grad da nije bilo njega? Biblioteka, Muzej i Narodni univerzitet, u Šapcu, postoje zahvaljujući Žiki Popoviću piše u „Blicu“ od 26 decembra 2020. god. Mirjana Čvorić – Gubelić i iznosi neistine i neistinite podatke. „Blic“ od subote 26. decembra 2020. godine, dobio sam 14. januara 2021. godine, na dan Srpske Nove godine, Mali Božić kako ga pravoslavci nazivaju, pa se prijatelju ovim putem zahvaljujem od koga sam dobio novine. U listu „Blic“-a na strani 48. i 49. tekst – „Istorija i reformator, pod naslovom teksta „Kakav bi bio ovaj grad da nije bilo njega? U pitanju je grad Šabac i navode se šabačke kulturne ustanove: „Biblioteka, Muzej i Narodni univerzitet. Tekst vrvi od lažnih, netačnih, neistinitih i neproverenih podataka koji je pisala ne-Šapčanka, Mirjana Čvorić – Gubelić, iz jednog posavotamnavskog sela, koje ja znam, u kojem sam više puta bio. Selo neću da identifikujem zbog učenika iz tog sela, koji su bili moji učenici pre 50-set godina u tehničkoj školi „Boris Kidrič“ u Šapcu. Ti moji učenici su čestiti, pošteni i karakterni. Ti učenici o kojima pišem su braća Mihailović i Perić, pa ih ovim putem pozdravljam!
Tako Mirjana Čvorić-Gubelić, za „Blic“ piše; „Da nije bilo njega, Žike Popovića, Šabac ne bi imao biblioteku“. To što je, pisala i objavila je neistina i laž, jer ona ne poznaje istoriju Šapca i ne zna ko su i šta su bili poznati i priznati Podrinci i Šapčani koji su bili osnivači kulturnih ustanova i istorijskih spomenika i poznatih ljudi književnika, koji od davnina dominiraju gradom od kada su podignuti i postavljeni spomenici. Mirjana Čvorić-Gubelić svojim neznanjem, neproverenim i netačnim podacima iznela je u javnost Šapca, Srbije i šire lažne podatke, ali iz ovoga se vidi da je prepotentna, sveznajuća i da teži da bude dominantna. Mirjana Čvorić je dugo godina stanovala u ulici Vojvode Mišić u blizini pogrebne prodavnice „Had“ a šabačka biblioteka o kojoj piše u nije joj bila daleko!! Da dođe u biblioteku da traži knjigu koja nosi naziv „Od čitališta šabačkog do biblioteke šabačke“. Ova knjiga objavljena i odštampana u Šapcu 2007. godine povodom 160. godina od postojanja i trajanja šabačke biblioteke. Autori ove su: mr Sonja Bokun-Đinić, od 5. do 111. strane knjige i Vesna Adamović od 112. do 145. strane ove knjige. Da je Mirjana Čvorić-Gubelić pročitala ovu knjigu, znala bi ko su bili osnivači šabačke biblioteke. Pa je netačnim i neistinitim podacima pisanim za list „Blic“ omalovažila ove autore, koji su napisali, uredili ovu knjigu napisanu za sva vremena i za sve generacije, koje odrastaju i dolaze na scenu. Napominjem da su i drugi šabački autori pisali o Šapcu, poznatim i znamenitim ljudima koji su bili osnivači kulturnih ustanova, a da se njihovi potomci ponose šta su i ko su njihovi predci bili. Ja, Pavle Pavlović – Paja Labud, profesor fizičkog vaspitanja u penziji, sa vremešnih 87 godina, potomak sam poznatog pretka Ljubomira R. Pavlovića koji je bio jedan od najbogatijih Šapčana. Njegovo bogatsvo, nije bila imovina, stambene zgrade, novčana sredstva. Njegovo bogatstvo, je bilo 11 (jedanaestoro) dece, koji su svi završili srednje škole i fakultete. Od srednjih škola nekoliko njih završili su učiteljsku školu, ostali fakultete, a jedan od sinova završio je u Francuskoj, Parizu, fakultet na Sorboni, Radoslav Pavlović, najstariji Ljubin sin, koji je sa ocem Ljubom, kao student bio učesnik Velikog rata, generacija „1.300 kaplara“. Nama brojnim potomcima deda Ljuba Pavlović nije ostavio ni saksiju zemlje. Predsednici, i osnivači, Šabačke narodne knjižnice i čitaonice ŠNKČ bili su: dr Mihailo Dunjić, Živorad – Žika Popović i Ljubomir Pavlović. U knjizi o šabačkoj biblioteci objavljenoj 2007. godine, povodom 160 godina, postojanja biblioteke, na 20. strani je fotografija osnivača i predsednik ŠNKČ. Sa leve strane je Žika Popović, u sredini fotografije je tada predsednik biblioteke Ljubomir Pavlović a sa desne strane je dr Mihailo Dunjić. Na 39. strani, ove knjige, od gornje strane knjige u 8. redu citiram, piše: Predsednik, ŠNKČ (šabačke narodne knjižnice i čitaonice je Ljubomir Pavlović) itd. Ovim iznošenjem i pisanjem, tačnih dokumentovanih podataka, demantujem Mirjanu Čvorić Gubelić, da njen tekst, koji je objavio „Blic“, nije validan, istinit, proizvoljan i pristrasan je i nehuman,… U knjizi autora Branka Šašića „Znameniti Šapčani i Podrinci u Šapcu“ 1998. godine, na stranama knjige 244, 245 i 256 je Ljubomir Pavlović (Klinci 1865. – Šabac 1936.) Pored ostalog, Branko Šašić o Ljubi Pavloviću vezano za Šabac piše: „U jesen 1903. godine, postavljen je za profesora šabačke gimnazije. U Šapcu će ostati sve do svoje smrti 1936. godine više od 3 decenije. U gimnaziji se vrlo brzo svrstava u red najuglednijih i najcenjenijih profesora. Predavao je više predmeta: geografiju, geologiju, jestastvenicu, matematiku i fiziku. Godine 1934. postavljen je za direktora Više ženske škole u Šapcu. U Prvom svetskom ratu Pavlović je bio načelnik Vojne stanice u Užičkoj Požegi i preživeo je albansku golgotu. Na Solunskom frontu radio je u Vojnoj pošti Drinske divizije. Bio je profenjsor Srpske gimnazije u Volosu u Grčkoj. Po završetku Velikog rata Pavlović se vraća u Šabac. Od 1919. do 1924. godineobavljao je dužnost direktora šabačke gimnazije kada odlazi u penziju. Oslobođen školskih obaveza u šezdesetoj godini, posvećuje se publicistikom, kulturom i društvenom radu, najviše sarađujući sa istaknutim šabačkim kulturnim radnikom Žikom Popovićem. Bio je predsednik šabačke narodne knjižnice i čitaonice, a zatim i predsdnik odbora za obnovu Vukove kuće u Tršiću i Vukovog doma kulture u Loznici, a Žika Popović bio je sekretar odbora za obnovu Vukove kuće u Tršiću i Vukovog doma u Loznici. Za ime Ljubomira Pavlovića najneposrednije je vezano osnivanje šabačkog Muzeja i Narodnog univerziteta u Šapcu 1930. godine. Zahvaljujući Ljubi Pavloviću Šabac je dobio biste Janka Veselinovića i Knez Ive od Semberije koje su postavljene i nalaze se u šabačkom velikom parku, kao i spomenik žrtvama Balkanskog i Prvog svetskog rata, podignut i postavljen 1933. godine u crkvenoj porti crkve Svetog Petra i Pavla u Šapcu, kada je Ljuba Pavlović bio predsednik šabačke opštine. Ugledan i cenjen mimo svoje volje izabran je za predsednika šabačke opštine 1929. godine. Ljuba je bio većnik Drinske banovine. Pod stare dane 1931. godine u Šapcu je pokrenuo da se štampa nedeljni list „Istina“. Ljuba je bio stalni saradnik Srpske Kraljevske Akademije i član Srpskog geografskog društva. U radu sa učenicima bio je veoma savestan, marljiv i strpljiv, strog prema tuđoj, a još više prema svojoj deci, pa je svog sina Dragoslava Lala i Gidru Vasića učenike gimnazije VIII razreda, kao direktor isključio. Učenike je vaspitavao u patriotskom duhu. Politika koja se u ovoj sredini (Šapcu) često svodila na intrigu, karijerizam i poliitikanstvo nije ga posebno zanimala, mada se celog života bavio javnim radom. Strogih moralnih nadzora, nije znao ni za kafanu, za njim nije išla rđava reč! Ljubomir Pavlović dva puta se ženio. Prvi put 1890. godine, Ljubicom Jovanović, ćerkom valjevskog prote Radomira sa kojom je imao jedanaestoro dece. Kada je 1914. god Austrougarski zlikovci zapalili Šabac, Ljubica je sa decom, peške od Šapca do Leskovca bili u Bežaniji. U zbegu, u Leskovcu 1915. godine umrla je i upokojena na Srpskom groblju u Leskovcu. Kada se okončao Prvi Svetski rat, Ljuba je supruzi Ljubici podigao spomenik. Drugi put se oženio 1919. godine učiteljicom Persidom Ojdanić, sinovicom vojvode Petra Bojovića. Persida je umrla u Šapcu 1937. godine. Ljubomir Pavlović je umro 3. septembra 1936. god i sahranjen na šabačkom Donjošorskom groblju. Ljuba Pavlović objavio je značajne radove: 1. Geološka posmatranja na Vlašiću i njegovim ograncima, Geološki anali Balkanskog poluostrva, Beograd 1893. g; 2. Kolubara i Podgorina, Srpski etnografski zbornik 1907. godine; 3. Antropogeografija: Valjevske Tamnave Srpski geografski zbornik, Beograd 1912 god; 4. O stanovništvu i selima Ostrovske okoline, Glasnik drpskog geografskog društva Beograd IV/1920, sveska 5; 5. Jedna etnička veza Bokelja i Valjevaca, Glasnik srpskog geografskog društva, sveska 6., Beograd 1921. godine; 6. Istorija i duhovne osbine porodica Gođevci, Glasnik srpskog geografskog društva, sveska V, Beograd1921 god. 7. Iz života grada Šapca , Glasnik srpskog geografskog društva, sveska IX Beograd 1923. god 8. Užička Crna Gora, Srpski etnografski zbornik XXXIV Beograd, 1925. god 9. Sokolska nahija, Glasnik srpskog geografskog društva, 1926 god; 10. Napori na uređenju Šapdža, Šabački glasnik br. 81, Šabac 1928 g; 11. Naša komunalna politika, Šabački glasnik br 14-17, II i III, Šabac 1929 god; 12. Predlozi za uređenje Šapca, Podrinske novine, br. 31, Šabac 1930 god; 13. Zasipanje bara, „Istina“ br. 5, Šabac 1931. god.
Mirjani Čvorić-Gubelić, da je pročitala knjigu: „Priče iz Rabadžijskog šora“ autora Stane Munjić i Slavka Bogojevića, ne bi uletala u „prazan prostor“ jer je u „Blicu“, prezentovala, pisala neistine o osnivačima šabačkih kulturnih ustanova. Naš narod kaže: „Ćutanje je zlato“. Mirjana Čvorić Gubelić, pisanjem u listu „Blic“ o osnivačima šabačkih kulturnih ustanova potvrđuje da su svi autori knjiga i pisci novinskih članaka pisali i iznosili lažne i netačne podatke a to su autori knjiga: Branko Šašić, Stana Munjić, Slavko Bogojević, dugogodišnji službenik šabačkog Arhiva. U knjizi „Priče iz rabadžijskog šora“ Stane i Slavka na strani 62 pišu i iznose: u ul.: Vlade Jovanović br 31. Stanovao je Ljubomir Pavlović, profesor, direktor gimnazije i predsednik opštine. Ljuba Pavlović 1892. bio je profesor Užičke gimnazije, i u I i u II-gom razredu, njegov učenik je Dimitrije Tucooović. 1903. god. Postavljen je za prof šabačke gimnazije, koja se zvala: Gimnazija „Gospodar Jevrema Obrenovića“. U Gimnaziji Ljuba je bio predsednik đačke literarne družine „Pouka“ 1913. god Ljuba je postavljen na dužnost Više ženske škole a najbliži Ljubin prijatelj i saradnik bio je Jovan Cvijić, vrlo često su bili zajedno u Loznici i Šapcu, u gostima jedan kod drugog Ljuba je preživeo albansku golgotu i Prvi svetski rat, a po povratku u otadžbinu u šabačkoj gimnaziji od 1919. do 1924. bio je direktor. U radu kulturnih ustanova, bio je predsednik šabačke narodne knjižnice i čitaonice. Predsednik odbora za obnovu Vukove kuće u Tršiću i Vukovog doma u Loznici 1933 g. Za ime Ljube Pavlovićavažno je i osnivanje Muzeja i Narodnog univerziteta. Ugledan i cenjen Ljuba Pavlović mimo svoje volje imenovan je za predsednika šabačke opštine i dužnost obavljao od 1929 do 1931. Venčao je Žiku Popovića sa Vukom, i kao venčani kum kćerku Milenu je krstio, a Žiki je stavio u amanet, ako bude imao sina da mu da njegovo ime Ljubomir što je Žika ispoštovo. U noći između 2 i 3 septembra 1936 godine kada je Ljuba preminuo, Žika Popović, osnovao je fond da se Ljubi Pavloviću uradi bista. Nema ni na jednoj kulturnoj ustanovi, kojoj je Ljuba bio osnivač nema nikakvog obeležja!
Pavle Pavlović-Paja „Labud“
