Na istočnoj strani nedaleko od Šapca, nalazi se selo Gornja Vranjska. Selo je po katastarskim zemljišnim parcelama veliko i prostrano, sa velikim podignutim porodičnim kućama. U Gornjoj Vranjskoj kuće nisu ušorene, kao što su porodične kuće u selima Mačve. Pored toga selo Gornja Vranjska, poznato je i po istorijskim ličnostima, Milošu Stojićeviću Pocercu. Po Milošu Pocercu, u Šapcu, u Donjem šoru već od davnina trasirana je ulica Miloša Pocerca, koju Šapčani poznaju i po imenu „Šanin šor“. Pored mnogih porodica koje žive u selu Gornja Vranjska mnogim građanima Šapca, poznate su porodice koje i danas žive u Gornjoj Veanjskoj. Porodice su Stojićevići, Rankovići, Gavrilovići, Mitrovići, Anđelići, Ristići i Aleksići. Gornja Veanjska poznata je i po sportistima, koji su u sportu, na sportskim takmičenjima, postizali vrhunske rezultate, postignute na prvenstvima, nekadašnje celovite Jugoslavije, međunarodnim takmičenjima, Olimpijskim igrama i Svetskim prvenstvima. Ta poznata, sportska porodica iz Gornje Vranjske koja je postizala vrhunske rezultate u kajaku su: Aleksić Velimir Alja i njegov sin Mikica. U toj veslačkoj disciplini, kajak na vodi otac, Velimir Alja i njegov sin Miroslav – Mikica ostaće nezaboravljeni za sva vremena i vrlo često treba da se piše o njima i drugima koji su postizali vrhunske rezultate i u drugim sportovima. Aljin sin Mikica Aleksić, sa porodicom živi u Beogradu. Otac Mikicin, Velimir – Alja sa suprugom Milenom devojački Džinović živi u Velikoj Vranjskoj u kući izgrađenoj na imanju Aleksića, u ogromno uređenom dvorištu, kao park – botanička bašta, sa raznim vrstama voća i vinogradarskim lozama: afusali, hamburg (tamnjanika) kardinal i drugo, sa velikim brojem kalemljenih ruža i ruža puzavica, i raznim vrstama cveća, dvorištem sa zelenom uvek pokošenom travom. Nekoliko puta bio sam gost kod porodice Aleksić, Velimira Alje i njegove supruge Milene, u Gornjoj Vranjskoj i ovo što pišem lično sam video i oduševio sam se trudom i radom bračnog para Aleksića, Alje i Milene i ovim putem najsrdačnije ih pozdravljam. Velimir Alja iako već u godinama svoju ljubav kajak i reku Savu ne zaboravlja i skoro svaki dan iz Gornje Vranjske dolazi u Šabac i na je Savi na lokaciji „Stari grad“ uzima kajak i vesla, bez obzira kakve su vremenske prilike. Iako je čovek u godinama bavljenje bilo kojim sportom, rekreativno vežbanje je eliksir života, zato vežbajte jer produžavate sebi život, to vam iz mog iskustva i iskustva drugih govorim. Vežbajte svaki dan bar pet minuta. Kuća Aleksića nalazi se na južnoj strani sela od puta Šabac – Gornja Vranjska. U centru sela nalaze se prodavnice kolonijalne robe, Osnovna osmorazredna škola, koja je u sastavu šabačke OŠ „Stojan Novaković“. Do škole nalazi se fudbalski teren, seoskog fudbalskog kluba „Miloš Pocerac“ i zidane prostorije kluba svlačionice i kancelarije.
Na južnoj strani u odnosu na fudbalsko igralište, nalazilo se veliko imanje, površine nekoliko hektara, poznatog Šapčanina Cala Škulića, oca legendarnog doajena, šabačkog sportskog novinarstva Brane Škulića, koji je ceo svoj novinarski rad prtoveo u šabačkom nedeljnom listu „Glas Podrinja“. Poznati Šapčanin Cale Škulić sa porodicom: suprugom Bosom, sinom Branom i kćerkom Marijom, koja je inžinjer arhitekture, živeo je u porodičnoj kući u Šapcu u Karađorđevoj ulici, od centra, hotela „Zeleni venac“ na udaljenosti oko 100 metara. Tih lepih kuća poznatih Šapčana Ilije Popovića – Spirinovca, nekada predsednika Opštine Šabac, apotekara Laze Lazića i Cala Škulića i drugih Šapčana, na toj lokaciji više nema, porušene su nema dela starog Šapca. Razlog da se poruše kuće Starog Šapca bila je suluda odluka tadašnjih „vladara“ Šapca da se na mestu tih kuća podigne hotel „Sloboda“ i zgrada Opštinskog suda. Kada je porušen deo Starog Šapca i zgrada Opštinskog suda, Benska bara bila je tada prazan prostor bez ijedne podignute kuće i zgrade. Kada je porušen deo Starog Šapca, odluke su donosili nestručnjaci, koji su završili „noćne škole“ a ne dnevne, ali su vladali Šapcem kako su oni hteli. Zato gradovi u Srbiji: Kruševac, ponosi se „Bagdalom“, Valjevo „Tešnjarom“. Ovo što pišem istina je, jer su u to vreme šabački političari doneli odluku da šabačku reku Kamičak zatrpaju, unište, reku koja je godinama proticala gradom. Uništili su floru, faunu ekologiju, „pluća grada“. Šabački političari iskopali su „Cerski kanal“ verovatno iz ličnih interesa. U reci Kamičak, od Šamatića zabrana Dubljaka (najdubljeg dela reke u celom toku reke) i Kasarskih livada, celim tokom reke, do ušća, ulivanja Kamička u reku Savu, celom tom dužinom počinjala su, prva kupanja šabačke omladine, pre kupanja na reci Savi!? Od mlina Škulića u selu Gornja Vranjska svi koji su dolazili, nailazili su na vrlo lepu kuću na Dumači. Na imanje Škulića, ulazilo se kroz avliju, koja je i danju i noću bila uvek otvorena, a u imanje se ulazilo, koje je bilo ograđeno živom ogradom. Na imanju Škulića nalazio se veliki vinograd, sa zasađenim čokotima, sortnog grožđa: afusali i hamburg. Putem kroz vinograd nalazio se drvored jablanova i tim putem dolazilo se do vile Škulića. Oko vile nalazio se velelepni egzotični park. Da ne bi laici održavali vodili računa o vinogradu, Cale Škulić, doveo je školovanog stručnjaka, inženjera hortikulture, Slovenca Lovru, da vodi računa, da tretira vinograd i koji je kod porodice Škulić, na imanju u Gornjoj Vranjskoj nekoliko godina! Lovra je ispitivao grožđe i voće najbolje uspeva na zemljištu Gornje Vranjske, pa je da od vinove loze, grožđa najbolje uspeva loza grožđa: afusali i hamburg, da bi zrelo grožđe odbranili od najezde ptica i da bi ptice plašili u vinogradu su imali klepetuše. Cale Škulić zrelo grožđe cedio je u Šapcu, kod Mike Nikočića – Pintera, sina Tike vinara koji je bio poznat nadaleko, po recepturi, za čuvenu rakiju „Manastirku“. Posle Drugog svetskog rata Mika Pinter, bio je zaposlen u preduzeću „Navip“ u Beogradu, blizu pijace „Zeleni venac“. Preduzeće „Navip“ bilo je poznato po proizvodnji alkoholnih pića. Mika Nikolić u braku sa suprugom Ljiljanom imao je 3 (tri) sina: Tihomira, Mila i Peru. Po odlasku u penziju Mika Nikolić sa suprugom Ljiljanom odlazi u Ameriku kod sinova Mila i Pere gde postaju državljani SAD. Od porodice Nikolić samo sin Tihomir ostao je u Srbiji i živi sa porodicom u Beogradu. Inače već duže vremena Mika Nikolić Pinter više nije među nama, upokojen je u SAD.
Na Škulića imanju bili su veliki zasadi jagoda, malina, ribizla, ogrozda, lešnika, kajsije, jabuke, kruške. Pored toga Cale Škulić, imao je veliki broj košnica, ne zbog meda, već zbog oprašivanja i boljeg roda. Oko vile bilo je dosta magnolija raznih boja, beli breza. Iza ograđenog dela imanja, nalazile su se njive, pod kukuruzom, pšenicom i ječmom. Jedno od prvih teniskih terena u opštini Šabac, nalazio se u selu Gornja Vranjska, 20-tih godina 20-tog veka. Na imanju Cala Škulića, takođe pri fudbalskom klubu SK „Mačva“, postojala je 1929. godine teniska sekcija, za seniore i seniorke, a za ovo što pišem u vezi tenisa dokumentovaću fotografijama. U vezi toga, teniskog terena u selu Gornja Vranjska, na imanju Škulića kada je Calov sin Brana Škulić imao tri (3) godine, teniski teren vidno obeležen Brana Škulić u sportskoj opremi: patike, šorc atlet majica sa reketom u ruci. Na fotografiji u Šapcu, članovi teniske sekcije „Mačve“ na igralištu „Mačve“ ispred nekada stare tribine u teniskoj opremi, koja je tada po pravilima, bila bele boje sa reketima u ruci stoje sa leva na desno: Jelena Cvetić, Jovan Škulić, Branka Subotić i Radmila Tufegdžić. Uz ovaj tekst, ove fotografije o kojima pišem biće u knjizi „Šabačke priče II deo“ koja će se štampati kada prođe „korona“! Iz ovoga vidi se da se pored, mnogih sportova igrao i tenis! Inače teniser Jovan Škulić, je rođeni brat Cala Škulića, stric Brane Škulića. Iz svega iznetog vidi se da je Brana Škulić još iz ranog detinjstvavoleo i obožavao sport i zbog toga se opredelio za novinarstvo posebno za sportsko novinarstvo. Gde je bio neprevaziđen. U selu Gornja Vranjska, od nekadašnje vile Škulića u ovo vreme ima i lepših kuća, ali u ono vreme vila Škulića, bila je najlepši objekat. Cale Škulić voleo je sve što je bilo lepo i žudeo je da poseduje. Obožavao je trkačke konje i automobile, fotografske aparate i kamere, a kameru je Cale već imao 30-tih godina 20-tog veka, i sa kamerom ovekovečio šta se tih godina događalo u Šapcu i okolini. Cale Škulić bio je dugogodišnji predsednik fudbalskog kluba SK „Mačva“ i bio je izdavač prvog sportskog šabačkog lista „Šabački sport“, čiji je urednik bio Majurac Radivoje Raća Marković. Do kraja svog života, Cale Škulić, bio je predsednik šabačkog filatelističkog društva i imao je najbolju kolekciju u Srbiji, a možda i u Kraljevini Jugoslaviji. Neke osobe, lopovi, koji su znali vrednost Calove kolekcije poštanskih maraka, pokrali su i nikada nisu otkriveni. Otac Cala Škulića zvao se Aćim, koji je bio vredan, čuvaran, pošten i odan svojoj porodici. Te njegove osobine nasledili su sinovi: Cale, Jovan i unuk Brana i praunuk Jovan Lole, sin Brane i majke Polke Škulić. Sinove Aćimove, Cala i Jovana, znao sam više iz priča drugih, a sa Branom sam se družio, u vezi sporta u školama. Kada je nažalost porušen stari Šabac u Karađorđevoj ulici, porušena je kuća Cala Škulića. Tada porodica Škulića je imala četri člana koji su živeli u kući. Suprug Cale, supruga Bosa i njihova deca: sin Brana i kćerka Marija. Prava porodica po svim pozitivnim osobinama, služila je za primer i uzor mnogim šabačkim porodicama, još iz vremena Kraljevine Jugoslavije, Škulići iako su bili dobrog imovnog stanja, bili su uvek spremni da pomognu ljudima, koji se nađu u nevolji. Te osobine roditelja, Cala i Bose, činili su i usvojili su sin Brana i kćerka Marija. Posle Drugog svetskog rata u Jugoslaviji su bile samo dve PTT-te škole u Beogradu i Zagrebu. Škole su bile samofinansirajuće. Valjevka Polka Popović, završila je PTT-te školu u Zagrebu. Polka je raspoređena da poštansku službu, kao službenik obavlja u Crnoj Gori. Iz Crne Gore premeštena je u šabačku poštu. U Šapcu se udaje za Branu Škulića. Supružnici Brana i Polka imali su sina jedinca, Jovana Lola Škulića, koji je obožavao sport, posebno sportove na vodi. Sin jedinac Lole poginuo je i sahranjen 7. jula 1974. godine a tadašnji „vladari“ Šapca, naredili su da se iz kuće, koja još nije bila porušena, Škulići isele. Kada je kuća porušena, tadašnje vlasti su Polku ucenjivali da će dobiti stan u Benskoj Bari ako se razvede od Brane.
-NASTAVIĆE SE-
Pavle Pavlović-Paja „Labud“